Ik had een proefdag in een leuke franse bistro, heel schattig, echt franse vibe. Alleen nog net niet een chanson in de playlist. Wel van die leuke, doch irritante, kleine ronde tafeltjes. En van die stoeltjes alsof ze van een terras in Parijs zijn geplukt. En nou daar zat een leuk getrouwd stel, je zag dat ze al een poos samen waren. Op elkaar ingesteld, zij een blik op de menukaart, hij een blik op de wijnkaart. Een mooi aangezicht, dus ik ga naar ze toe: ‘hebben jullie iets lekker gezien op de kaart of kan ik misschien helpen?’ Ja, mijn vrouw is nog even aan het kijken. Dankje. Dus even later probeer ik het nog eens, komen jullie er een beetje uit? Nou nee niet echt, zegt de dame, kun je misschien een advies geven? Ja, natuurlijk graag. Dus ik vraag wat vind u lekker om te gaan drinken? Waarop ik als antwoord krijg: ja dat vraag ik dus aan jou?! Ik hoor al enige irritatie, dus ik leg geduldig aan haar uit, dat wanneer ik een indicatie heb van wat ze graag drinkt, ik beter advies kan geven. Nou dat vindt ik raar, dan kan ik zelf toch kiezen?! Wederom irritatie, en nu moet ik proberen mijn irritatie niet in mn stem te laten klinken. Dus ik haal even adem, en vraag aan de dame drinkt u graag wit, rood of liever rose nu vandaag de zon schijnt? Waarop ik als reactie kreeg: nou wat ik lekker vindt is italiaanse natuurwijn. Dus wat is je advies? Ik zeg Italiaanse natuurwijn, dat is euhm.. specifiek. Dus ik geef 2 adviezen die het meest bij natuurwijn in de buurt komen, en vervolgens wordt er door de dame gekozen door een prachtige klassieke Morgon. Alles behalve natuurwijn…
Ja call me annoying maar dat was toch 1 van de laatste druppels..
Should I tell more?