Dit keer geen avontuur maar meer een wat persoonlijke kwestie. Wist je dat meer dan de helft van de volwassenen de droom heeft ooit een boek te schrijven? Dat is best veel hé? Wanneer mag je jezelf dan een schrijver noemen? Ben ik dat met mijn 3 columns? Of ben je pas een schrijver wanneer je een best-seller hebt geschreven?
Ik vind dit zelf heel lastig, ook ik heb namelijk de droom om zelf een keer een boek te schrijven. En uiteraard doe je zoiets omdat je mensen willen entertainen. Of misschien zelfs wel wel inspireren. Daarnaast kan schrijven ook helend werken. Kijk maar naar alle biografieen die in de boekenwinkel liggen.
Nu heeft 1 van mijn familieleden haar eerste boek uitgebracht en dat is super tof! Wens haar dan ook heel veel succes en uiteraard hoge verkoopcijfers. Alleen heeft het onderwerp het een rauw randje gegeven, zij koos te schrijven over haar eigen leed. Is dat waar ik dan misschien ook voor moet kiezen?
Ik wil juist met mijn verhalen de wereld een beetje mooier maken. Kan dat dan alleen door juist meer leed dan lief te delen? Kun je echt alleen mensen raken door je verdriet te delen?
Wat maakt dat mensen zich eerder openstellen voor de lelijke kant. Dit werkt door in zoveel aspecten van onze maatschappij. Kijk naar onze televisie programma’s, onze manier van leiding geven, of het simpel weg geven van een compliment aan je collega. We wuiven zovaak het mooie van het leven weg. Terwijl er zoveel is om dankbaar voor te zijn. Ja super filosofisch, I know!
Maar hoe fijn zou het zijn als we allemaal wat liever zouden zijn. Wat vaker bedanken voor het krijgen van een compliment in plaats van het weg wuiven of in twijfel trekken. Wat vaker onze dankbaarheid naar elkaar betuigen. En blij zijn dat er mensen om je heen zijn die het beste met je voor hebben en je hier bij willen helpen.
Dus voor het geval niemand je dit nog nooit heeft verteld:
Looking good babe!
Thanks for reading,
Have a great day!