Ik ben nog aan het voorbereiden, voordeur nog op slot, het hek voor de glazen deur nog dicht. De zijdeur op een smalle kier, het is al mooi buiten, maar ter verduidelijking hou ik mijn winterjas dicht en jup ook mijn koptelefoon op. Dit alles terwijl ik de sloten van het terras haal. Het terras losgooien, zoals wij dan zeggen 😉
Intussen heb ik 1 rijtje los en zie ik in mijn ooghoek een man aan de deur trekken. Mijn koptelefoon is puur voor de sier, want ik heb geen muziek aan dus hoor hem vloeken. En jawel helaas.. hij heeft mij gespot. Ja euh pardon hoor maar je deur zit nog dicht?! roept hij me toe. Dus ik glimlach voorzichtig en zeg, dat klopt meneer. Wij zijn nog niet open. Pas vanaf 1200, ik kijk even snel op de klok, en richt me weer tot de man, dus over half uurtje bent u welkom meneer! Hij komt mijn kant oplopen, dus ik vraag sorry kan ik u helpen?
”Ja, ik ga alvast naar binnen.”
Mijn mond valt in mijn gedachte echt net als in een cartoon op de grond open van verbazing. En ik denk vertwijfeld huh ik meld toch net dat ik nog niet open ben.. Ik kan nog net mijn gezicht in de plooi houden en meld nogmaals aan deze heer dat hij toch echt even dient te wachten. We gaan immers echt pas over een half uur open.
Nou ja mevrouw u gaat mij dus laten wachten? Ik mag niet naar binnen? U bent er toch al?
Meneer wij gaan om 1200 open, dan bent u van harte welkom.
Nou sorry maar wat is dit voor service? U denkt toch niet dat ik nu nog een rondje ga lopen en dan weer terug kom?!
Vervolgens loopt de meneer boos weg, hoor ik hem nog wat nja.. onattente dingen mompelen en toen was mijn dag dus pas 5 á 10 mintuutjes begonnen.
Ja u ook een fijne dag he..