“Tess al jouw verhalen, waarom ga je niet schrijven joh? Je verhalen vertellen?”
Nou simpel, omdat ik bij zoveel zaken ook heb moeten tekenen voor discretie en geheimhouding. Ja dat klinkt bijna of ik voor de overheid heb gewerkt he..
In plaats van voor de lokale toch wat euhm.. ja chiquere restaurants om het zo maar te zeggen.
Maar dan komt het volgende waar begin ik?!
En wie gaat het lezen? Dus bij deze alle namen zijn uiteraard vervangen, het zijn fictieve verhalen, slechts gebaseerd op herinneringen van een toen nog gepassioneerde gastvrouw, later sommelier.
Maar nja al deze dingen, tja dat is wat maakt dat ik mijn passie niet meer voel voor mijn vak. Wat ooit echt oprecht het mooiste vak van de wereld was.
Maar hey toch sloop het erin, dat je als een minder iemand wordt behandelt. Dat je als een voetveeg wordt gezien, of een eeuwige student. Continue jezelf verdedigen, tegenover gasten die niet waarderen wat je doet. Tegenover die andere sommelier die vindt dat er geen aroma van zwarte kersen zijn te vinden in die wijn, maar na 10 jaar ook jezelf moeten verdedigen bij je familie dat je niet op hun verjaardag kan komen want je kreeg weer geen vrij…
Down side? Nu moet ik me bij elk sollicitatie gesprek verdedigen over dat ik niet meer in de horeca ga werken…
Great echt amazingly good, life is awesome..
Wat was dan de druppel?… nja zo veel druppels haha ik kan niet kiezen. Dus ik begin gewoon bij 1 van de laatste:
Ik had een proefdag in een leuke franse bistro, heel schattig, echt franse vibe. Alleen nog net niet een chanson in de playlist. Wel van die leuke, doch irritante, kleine ronde tafeltjes. En van die stoeltjes alsof ze van een terras in Parijs zijn geplukt. En nou daar zat een leuk getrouwd stel, je zag dat ze al een poos samen waren. Op elkaar ingesteld, zij een blik op de menukaart, hij een blik op de wijnkaart. Een mooi aangezicht, dus ik ga naar ze toe: ‘hebben jullie iets lekker gezien op de kaart of kan ik misschien helpen?’ Ja, mijn vrouw is nog even aan het kijken. Dankje. Dus even later probeer ik het nog eens, komen jullie er een beetje uit? Nou nee niet echt, zegt de dame, kun je misschien een advies geven? Ja, natuurlijk graag. Dus ik vraag wat vind u lekker om te gaan drinken? Waarop ik als antwoord krijg: ja dat vraag ik dus aan jou?! Ik hoor al enige irritatie, dus ik leg geduldig aan haar uit, dat wanneer ik een indicatie heb van wat ze graag drinkt, ik beter advies kan geven. Nou dat vindt ik raar, dan kan ik zelf toch kiezen?! Wederom irritatie, en nu moet ik proberen mijn irritatie niet in mn stem te laten klinken. Dus ik haal even adem, en vraag aan de dame drinkt u graag wit, rood of liever rose nu vandaag de zon schijnt? Waarop ik als reactie kreeg: nou wat ik lekker vindt is italiaanse natuurwijn. Dus wat is je advies? Ik zeg Italiaanse natuurwijn, dat is euhm.. specifiek. Dus ik geef 2 adviezen die het meest bij natuurwijn in de buurt komen, en vervolgens wordt er door de dame gekozen door een prachtige klassieke Morgon. Alles behalve natuurwijn…
Ja call me annoying maar dat was toch 1 van de laatste druppels..
Should I tell more?